“Niemand weet precies hoe het verder gaat”

Door Anne-Mieke Penders, lid Doelgroeppanel Netwerk 100

We leven inmiddels alweer twee maanden met de intelligente lockdown. Vandaag bel ik mijn collega Lodewijk Tonino om te horen hoe hij deze tijd ervaart.

Je raakt eraan gewend

“Aanvankelijk maakte ik me wel zorgen. Ik behoor niet alleen op grond van mijn leeftijd tot de kwetsbare groepen, ik heb ook nog enkele kwalen. Dat maakte me in het begin wat angstig. Nu ben ik er wel aan gewend geraakt en maak ik me niet al te veel zorgen meer. Al blijft het in de supermarkt lastig om altijd voldoende afstand te houden. Ik kies de meest rustige paden en ontsmet mijn handen, dat moet voldoende zijn.

Afstand houden in de moestuin

Ik houd me aan de richtlijnen, maar ga dus wel naar buiten om boodschappen te doen. En ik werk als vrijwilliger in Wereldtuin Verdeliet in Cuijk. Op basis van de huidige richtlijnen mogen we daar nu maar met vijf man tegelijk werken. We houden goed afstand, dat is ook geen probleem in zo’n grote tuin van zesduizend vierkante meter. Na afloop drinken we koffie aan een grote tafel.

Na verloop van tijd ga je toch denken dat het wel zal loslopen, dat je de regels niet meer zo strikt hoeft te nemen. Dat zijn natuurlijk gevaarlijke gedachten. Dat zie je ook aan de foto’s in de krant, bijvoorbeeld van een druk bezocht Vondelpark. Sommige mensen nemen het niet meer zo nauw met de regels. Ik vind het beleid van het kabinet op dit punt niet helder.

Zorgen om oudere ouderen

Ik maak me zorgen om mensen van boven de tachtig. Ik vind dat veel aandacht naar jongeren gaat, terwijl ouderen juist minder snel om hulp vragen. Ze willen anderen niet tot last zijn. Dat zie je ook in wetenschappelijk onderzoek. Zo las ik in een artikel van Marcel Olde Rikkert, klinisch geriater in het Radboudumc, dat vaccins en geneesmiddelen meestal getest worden op mensen van onder de zestig. En dat daarmee een grote groep ouderen wordt vergeten.

Statistisch gezien is de kans dat je corona krijgt erg klein. Maar omdat het ziekteverloop onvoorspelbaar is, zeker op onze leeftijd, is het toch een beetje eng. We weten er nog zo weinig van, er is nog geen vaccin of medicijn. Er is bijvoorbeeld nog veel onderzoek nodig naar de besmettelijkheid en vatbaarheid in de verschillende leeftijdsgroepen.

Leven met veel onzekerheid

Niemand weet precies hoe het virus zich verder zal ontwikkelen. Ik denk dat dit probleem niet snel uitdooft, en dat we nog lang op onze hoede moeten zijn. Dat baart me zorgen. En ik maak me daarbij ook zorgen over de economische impact. Er zullen veel bedrijven failliet gaan en werknemers op straat komen te staan. Hoe lang gaat dat duren, komt er nog een tweede golf, is er geld genoeg om de bedrijven te ondersteunen? Dat soort vragen houden mij bezig, er is wat dat betreft veel onzekerheid.”