Door Anne-Mieke Penders, lid Doelgroeppanel Netwerk 100
Eind maart, aan het begin van de coronacrisis, sprak ik met Jef Nijssen over zijn ervaringen met de beperkingen die corona ons heeft opgelegd. Jef is een van mijn collega’s in het Doelgroeppanel van Netwerk 100. Op mijn vraag hoe het met hem ging tijdens de eerste coronagolf antwoordde Jef: “Heel goed”. Nu spreek ik hem weer en wil ik graag weten hoe het met hem gaat tijdens deze tweede golf. En weer zegt Jef: “Het gaat goed. Maar…”, voegt hij er aan toe: “…het is wel erg rustig”.
Gezinsontmoeting via Zoom
“Ik zie bijna niemand meer van mijn vrienden. Ik houd per telefoon wel contact met mijn kennissen, maar ik moet er echt aan denken om regelmatig te bellen, dat raakt toch wat meer naar de achtergrond. Het is een vreemd bestaan. De echt leuke dingen kunnen niet meer. Ik ben dolblij dat ik iedere dag kan wandelen en wat te doen heb in de tuin. Bij het wandelen kom ik af en toe iemand tegen die ik goedendag zeg, maar een praatje maken is er niet bij. Verder heb ik iedere dag per telefoon of WhatsApp contact met mijn kinderen. Twee weken geleden hadden we via Zoom een gezinsontmoeting met alle kinderen en kleinkinderen. Dat was erg leuk. Iedereen was erbij en vertelde zijn eigen verhaal. Dan voelt het toch een beetje alsof je bij elkaar bent. Dat gaan we vaker doen, bijvoorbeeld als we een verjaardag te vieren hebben.
Moed erin houden
Jef krijgt de tijd wel om, maar tussen de regels door hoor ik dat dit wat meer moeite kost dan aan het begin van de coronacrisis. Jef: “Ik probeer overdag geen televisie of Netflix te kijken, om te voorkomen dat ik blijf kijken. En ik probeer de moed erin te houden, dat gaat de ene keer beter dan de andere. Als ik me wat minder voel, bel ik iemand op, dan klaag ik wat en lachen we samen. Ik heb wel moeite met de agressiviteit van mensen, de korte lontjes, dat vind ik moeilijk. Ik durf bijvoorbeeld niets te zeggen als iemand te dichtbij komt, want ik weet niet wat er dan gebeurt. Ik denk dat die agressie een van de effecten is van de coronamaatregelen: mensen kunnen niet doen wat ze willen en moeten zich aan de regels houden. Dat vind ik wel lastig. Dat de mensen niet zo sociaal zouden blijven als in het voorjaar, had ik wel verwacht, maar ik had niet gedacht dat het geduld nu al op zou zijn. Ik ben benieuwd hoe dit zich op langere termijn ontwikkelt.”
Gelukkig zijn er nog de vergaderingen
Jef leeft nu een beetje bij de dag: “De ene dag heb je meer zin om iets te ondernemen dan de andere. Gelukkig heb ik af en toe een vergadering van het Doelgroeppanel of van het dementieplatform van Netwerk 100. Dat gaat allemaal via Zoom. Ik ben ook als ‘proefpatiënt’ actief bij het onderwijs aan studenten Geneeskunde. De studenten moeten mij bevragen op klachten die ik eerder gehad heb, om zo tot een mogelijke diagnose te komen. Dat is wel leuk, maar het gaat ook allemaal online.” De conclusie van Jef: “Eigenlijk valt het nog wel mee, maar het valt af en toe ook tegen”.
