Vanaf het eerste uur betrokken en altijd scherp op het bevorderen van welzijn voor ouderen: na ruim 13 jaar neemt Anja van Baardewijk afscheid van Netwerk 100. Het is tijd voor een nieuwe uitdaging. Hoe kijkt ze terug op haar tijd bij Netwerk 100? Wat is volgens haar altijd de belangrijkste uitdaging? En zien we haar nog eens terug?

“Eind 2007 is het Nationaal Programma Ouderenzorg van start gegaan vanuit de afdeling Geriatrie van het Radboudumc. Onder andere Swon het seniorennetwerk (nu Sterker sociaal werk) nam deel aan de voorbereidende fase voor het op te zetten bredere geriatrie netwerk: dit werd later ‘100 uw welzijns- en zorgnetwerk’ en inmiddels kennen we het als Netwerk 100. Het is dus alweer ruim 13 jaar geleden dat ik voor het eerst betrokken raakte bij Netwerk 100. Dit begon vanuit de inhoud: ik was in die tijd manager Informatie en Advies bij Swon en verantwoordelijk voor de ouderenadviseurs. Vanuit die rol werkte ik mee aan een van de deelprojecten: in dat project hebben we zorgtrajectbegeleiding in de steigers gezet. Vanuit het sociaal werk/welzijn ben ik lid geworden van het managementteam zorgtrajectbegeleiding. Ik ben dit altijd met veel plezier blijven doen, ook toen dit al lang niet meer bij mijn functie hoorde.

Sluit aan op elkaars taal en vraag door

Als ik terugdenk aan mijn tijd bij Netwerk 100, dan ben ik vooral trots op de zorgtrajectbegeleiding en de manier waarop we de verschillende perspectieven vanuit welzijn, wijkverpleging en GGZ hebben samengebracht. Hierdoor zien professionals de cliënt nog meer integraal, ongeacht de moederorganisatie. Voor mij was de grootste uitdaging om op bestuurlijk niveau het sociaal werk goed neer te zetten. Want enerzijds gaat het uiteraard altijd over welzijn, er is geen hulpverlener die niet voor het welzijn van zijn cliënten is. En tegelijkertijd is welzijnswerk onbekend terrein voor velen. Er zijn heel veel mogelijkheden in de wijk wat betreft ondersteuning door vrijwilligers, vrijwilligerswerk, formele- en informele zorg en -activiteiten. Maar hulpverleners hebben hier niet altijd zicht op. Daardoor gaan de gesprekken toch vaak over zorg en praten we (te vaak) over patiënten in plaats van inwoners. Daar is in de loop van de jaren als gevolg van projecten als zorgtrajectbegeleiding en zeker ook het Doelgroeppanel al wel een positieve verschuiving in gekomen. Maar we moeten er alert op blijven. Daarbij denk ik dat het belangrijk is om aan te sluiten op elkaars taal, of dat in ieder geval te proberen. Vraag door zodat je van elkaar weet en aan elkaar bevestigt dat je uiteindelijk hetzelfde bedoelt.

Een unieke samenwerking

Wat ik volgend jaar ga doen? Dat weet ik nog niet. Ik vind heel veel leuk. Ik zou bijvoorbeeld graag als manager aan de slag gaan in het onderwijs, de zorg of bij een organisatie voor wonen of welzijn. Ik zoek vooral een leuke werkplek waar ik mijn passie voor de verbinding tussen inhoud en proces kan blijven inzetten. Dus wie weet zien jullie mij nog eens terug in Netwerk 100.
Voor nu wil ik iedereen bedanken voor de samenwerking, het plezier en het altijd samen gefocust blijven op hetzelfde doel: welzijn en welbevinden van senioren in de regio Nijmegen bevorderen. Samen met het Doelgroeppanel, met bestuurders en zeker ook via alle betrokken professionals en vrijwilligers. De verbinding met mijn MT-ZTB maatjes ga ik daarin het meeste missen. We hadden een unieke samenwerking, waarin de persoonlijke synergie de afgelopen 12 jaar een fantastische voedingsbodem bleek.

Het ga jullie goed!”